Ben bi hastanede doktorum. Arabam ile eve dönüyorum. Bayır aşağıya doğru iniyorum. Tam önümde abla ayağı kaydı düştü yola. Sanırım bir kiloydu yuvarlandı elindeki portakallar poşet yırtılınca. Abla öylece oturdu kalkmadı ayağa. Bir kız çocuğu da var yanında, galiba beş yaşlarında.
Annesi başlayınca ağlamaya o kız çocuğu sımsıkı sarıldı o anda. Hemen el frenini çektim, arabamdan indim. Doktorum ya bir bakayım dedim. İyimisin diye sordum ablaya. Ayağa kalktı utandı beni adamdan saydı. Yok abi iyiyim dedi. Yürü bakayım, ben doktorum bir kontrol yapayım. Yürüdü, çok şükür bir şeyi yok idi. Ama ağlıyor, susmuyor, kızıda
