Temel Karayollarında şef olmuş. Kar kış demeden dağlarda koşturuyor. Bir gece arabasıyla şehre inmeye çalışmış ama yolunu kaybetmiş. Bakmış yakında bir ışık var, gidip kapıyı çalmış. Bir hanım çıkmış karşısına. Temel, çok özür dilerim, ben karayolları şantiyesinde şefim. Dağda yolumu kaybettim. Bir sakıncası yoksa beni bu gēce misafir edebilir misiniz? demiş.
-“Tabii” demiş. -“Buyrun içeri”. Önce Temele lezzetli ve sıcak bir yemek getirmiş. Derken muhabbet falan. Temel dağdaki zor işlerden yakınırken, kdınin eşi gurbette çalıştığı için kendisinin de uzun zamandır tek olduğunu anlatıyormuş. Konuşmalar ilerledikçe, üzerine daha rahat bir elpise giyip sormuş Temel’e,