Selam verdikten sonra, fırıncının tezgâhına yaklaşarak:
“Ekmeklerimi alayım! Benim ikizler acıkmıştır,” dedi. Fırıncı, adamın kendisine uzattığı torbayı alarak tezgâhın altına baktı ve bir gün öncesine ait olduğu anlaşılan ekmeklerden 4-5 tane çıkardı. Ben o arada oturması için kendi yerimi o adama vermiş, tèzgâhın yanına iyice yaklaşmıştım.
Ekmeklerden birkaç tanesinin şekli değişmiş, katılaşmış, țaş gibi olmuştu. Fırıncıya sordum: “Neden taze ekmèği beklemesini söylemiyorsun? Biraz sonra çıkacak dedin ya!” “Bayat ekmêkleri kendisi istiyor. Çok fakir bir adam. Ona baýat ekmekleri yarı fiyatına veriyorum.” “Kim bu adam?”
“Kendisi
