Dervişin biri eşeğinin üzerinde uzun süre yol aldıktan sonra varlıklı birinin evine konuk oldu. Eşeğini pek seviyor, ona değer veriyordu derviş. Kendisini karşılayan hizmetkâra eşeğinin yularını verip ev sahibinin sofrasına oturduktan sonra aklına eşeği geldi. Hizmetkârı çağırdı ve sordu:
“Benim eşeğe yemek verdin mi?” Hizmetkâr “vereceğim” diye cevap verdi. Sonra aralarında şu konuşma geçti: Benim eşek saman ve arpanın iyisinden yer, ona göre ver olur mu? Hiç merak etme derviş, en iyi samanı ve arpayı vereceğim. Semerini indir, sırtını bir güzel tımarla. Hiç merak etme derviş, benim işim budur, çok iyi yaparım. Ben eşeğimi çok severim, ne olur, yatacağı yeri biraz temizle de rahat uyusun zavallı. Hiç merak etme derviş, onun rahatı için elimden geleni yaparım. Derviş uyumak için konuk odasına geçmiş, hizmetkâr da aklında dervişin istekleri olmasına rağmen “Aman, şimdi yorgunum, sabah bakarım” deyip gitmiş yatmış. Gece boyunca derviş hiç doğru dürüst uyuyamamış, rüyasında sürekli olarak
