Metroya binecegim sırada yaşlı amcanın biri bilet doldurma makinesinin önünde panik yapmış dolduramıyor kartı. Sırada bekleyen birkaç tane genç birikmiş bağırıyor amcaya “kőtü sözler sarfediyorlar” Tabi bunu duyunca delirdim. N’apıyosunuz ya dedim gittim yardım ediyorum, canım ąmcam sen ne istiyorsun dedim, kartım yok evladım dedi, doldurduk kartını dedim, al istediğin yere git bununla, hatta sen başvuru yap ücretsiz ulaşım yaparsın dedim.
Neyse ben de kendi kartımı yeniledim metroya geldim. Baktım ąmcą orada bekliyor hala, ne oldu dedim. Oğlum adres soracaktım benip terslerler diye soramadım, seni bekledim dedi. Olur mu öyle şey peki nereye gidecektin. Üsküdar Maŕmaraý. Ąmća biz Kirazlıdayız, o dedihin yer karşı tarafta. Nasıl buraya geldin uzak dedim. Kafasını eğdi, dur dedim anlattım ona. Burdan Yenikapıya git, ordan sarı çizgiyi takip et, Mąrmaraya bin, ordan 2 durak sonra ordasin dedim. Baktım mahzun bir şekilde bakıyor, anlamamış durumu, tamam dedim gel gidiyoruz. Atladık metroya gidiyoruz Üsküdara doğru, yolumuz var da var. Muhabbet olsun diye dedim “ămcą sen nerelisin” diye sorunca